Interregnum. Wojna domowa 1382-85

Marcin Glinianowicz

Abraham Socha ze Szczytna herbu Nałęcz.
Pan ze Szczytna w ziemi zakroczymskiej, Borkowa w ziemi płockiej, Długiego w ziemi dobrzyńskiej, jego włości obejmowały także Śniedzanowo na Mazowszu płockim i Zarzyczewo w ziemi dobrzyńskiej.
Przyszedł na świat około Roku Pańskiego 1350 w rodzinie Sędziwoja.
Był on jednym z zaufanych księcia Siemowita IV, jego rówieśnikiem i towarzyszem, z którym łączyły go więzi jeszcze z czasów wychowywania się na dworze Siemowita III. Z łaski księcia otrzymał w roku 1382 lub początkiem 1383 tytuł wojewody płockiego, który piastował aż do śmierci. Czynnie wspierał starania Siemowita IV o pozyskanie tronu krakowskiego, za zasługi w tej sprawie uzyskał tytuł starosty tenutariusza kruszwickiego.
W roku 1389 Abraham Socha, z rozkazu Króla Władysława Jagiełły, dowodził wojskami mazowieckimi, które najechały dobra kościelne arcybiskupa nominata Jana Kropidły, który to ośmielił się sprzeciwić Królowi Polskiemu w kwestii nominacji na stanowiska kościelne w arcybiskupstwie gnieźnieńskim i biskupstwie kujawskim. Za czyn ten zaatakowany arcybiskup obłożył ekskomuniką księcia mazowieckiego oraz dwóch jego najbliższych "familiares": Abrahama Sochę i Stanisława Grada a sam Abraham był nawet, przez pewien czas, więziony, z rozkazu mściwego biskupa, przez "pewnego mnicha", jak donosił list Konrada Zölnera do Siemowita IV. Z opresji wybawił ich dokument wydany przez biskupa kujawskiego Henryka w Toruniu 17 kwietnia 1390 r.
Abraham Socha był dwukrotnie żonaty. Z imienia znamy jedynie drugą małżonkę, którą była Świętochna, córka Piotra Rożna z Rożnowa, herbu Gryf. Posiadał także dość pokaźną gromadkę dzieci: pięciu synów oraz nie znaną z dokładnej liczby ilość córek.
Abrahamowi nie były obce idee krucjatowe, najprawdopodobniej kilkakrotnie był "gościem" Zakonu i uczestniczył w krzyżackich rejzach na pogańskich Litwinów. Poległ 16 sierpnia 1399 roku w bitwie z Tatarami nad rzeką Worsklą, jako uczestnik wyprawy zorganizowanej przez Wielkiego Księcia Witolda. Podobnie jak wielu znamienitych rycerzy polskich nie skorzystał z możliwości ucieczki w obliczu przeważających sił nieprzyjaciela i na zawsze spoczął nad brzegiem wspomnianej rzeki.

Paweł Skowroński - Boruc

Marcin Glinianowicz

Paweł Skowroński - Boruc

Ehem... Oczywiście "najprawdziwsza prawda" jest taka, że to nie był żaden "mnich" tylko 100, ba, 500 zakonnych knechtów Very Happy

którzy zdradziecko porwali szlachetnego Abrahama , a Zölner w liście do Siemowita po prostu nałgał i wymyślił sobie "mnicha" żeby odwrócić od siebie uwagę... ech, ta Krzyżacka zaraza... Wink

Adam Gajowniczek

....Grzech to srogi kłam zadawać pobożnym braciom zakonnym, którzy krew swą przelewają aby pogan nawracać... Smile